Ένρινον είναι και το [γ], όταν ευρίσκεται προ των ουρανικών [κ], [γ], [χ] ή προ του [ξ]: άγκυρα, αγγείον, άγχω, άγξω (Αχιλλέας Τζάρτζανος) ▪ Συλλογιστείτε πώς προφέρεται το πρώτο [γ] στις λόγιες <παγγερμανισμός>, <παγγνωσία> ή <συγγνωστός>, στις οποίες, κατ’ εξαίρεση, δεν έχουμε τροπή του δεύτερου συμφώνου ▪ Αρκετές φορές, τα [μπ] και [ντ] μέσα στη λέξη είναι οι άλλες μορφές των [μβ] και [νδ]: κόμβος → κόμ̂πος, ένδεκα → έν̂τεκα ▪ Αυτό που ουσιיαστικά τρέπεται είναι το δεύτερο σύμφωνο ▪ Όταν γράφω και τα δίψηφα [γγ/γκ], [μπ], [ντ] αφορούν δύο φθόγ̂γους, προσθέτω ένα διיακριτικό ώστε να αναγνωρίζουν απαξάπαν̂τες πώς προφέρον̂ται ▪ Εάν δε γίνει η αναγ̂καία γραπτή διיάκριση ανάμεσα στα έρρινα και τα άρρινα δίψηφα, σε λίγον καιρό θα αναφερόμαστε στην αλλοίωση και τον ψευδισμό της Κοινής Νεοελληνικής (κόμπος [b] ⇔ κόβος, έντεκα [d] ⇔ έδεκα, άγγελος [g] ⇔ agel ≠ angel < άγ̂γελος)

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019

ΞΕΓΕΛΑΣΕΣ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ...



🎗️ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ 
ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ 🎗️


«Με μια πιρόγα φεύγεις 
-τις ώρες που αγριεύει η βροχή-
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί.
Έσβησες μ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής...
Ξεγέλασες τους ουρανούς
γιατί με τους Αθάνατους έχεις λογαριασμούς...»

- Καλό σου ταξίδι, Άμλετ της Μουσικής.
Το έργο που άφησες πίσω σου θα είναι πάν̖τοτε φωτεινός φάρος και σημαν̖τική παρακαταθήκη για την πνευματική μας καλλιέργεια και τη μουσική μας παιδεία.


«Η μελοποιημένη ποίηση αξίζει στο ελληνικό τραγούδι, όχι γιατί ''κατεβάζει'' την υψηλή ποίηση στον λαό, όπως υποστήριξαν πολλοί -δε θεωρώ πως τη δικαιώνει αυτή η πρόθεση από μόνη της- αλλά γιατί έχει την ικανότητα να φωτίζει κρυμμένα επίπεδα του ποιήματος.
Όσο σπουδαιότερο είναι ένα ποίημα, τόσο περισσότερες δι'αστάσεις έχει.
Ποτέ ένα σπουδαίο ποίημα δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται στην πρώτη ανάγνωση.
Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε απλώς ένα ποίημα, φέρνον̖τάς το στα μέτρα τής προκάτ συνθετικής μας άποψης, προσπαθών̖τας να το χωρέσουμε μέσα στις ευκολίες και στις μανιέρες μας. Χρειάζεται να το αποκαλύπτουμε, να το φωτίζουμε».

Θάνος Μικρούτσικος


Ερωτικό (Με μια πιρόγα) 1983
Ερμηνεύτρια: Χάρις Αλεξίου
Μουσικοσυνθέτης: Θάνος Μικρούτσικος
Στιχουργός: Άλκης Αλκαίος

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
σαν τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου φερα από τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή [ την̖τρελή] σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ ένα σεν̖τόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ Αν̖τιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιον γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούν̖ται βρίζον̖τας ξένοι φαν̖τάροι


Ο Άμλετ της Σελήνης (2016)
Μουσικοσυνθέτης-Ερμηνευτής: Θάνος Μικρούτσικος
Στιχουργός: Μάνος Ελευθερίου

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιיωπή

Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς

Τι ζήλεψες τι τα ’θελες τα ένδοξα Παρίσια
έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παν̖τού είναι ντεκές
Δι'εκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές

Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής

ΔΙ'ΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:
Όπου:   `   το ευ̖φωνικό [ŋ] πριν από το δίψηφο σύμφωνο.

                  πλάγιοι χαρακτήρες (π.χ.: την̖τρελή) η απαλή 
                  προφορά του μαλακοϋπερωικού [ŋκαι του   
                  δίψηφου συμφώνου.

              י    η προφορά των διφθόγ̖γων χωριστά.