ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΕΚΑΒΗΣ
 |
| Η ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΟΜΩΝΥΜΟ ΡΟΛΟ |
 |
| ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ |
Ηχητικό απόσπασμα: από την Εκάβη του Ευριπίδη
Μετάφραση: Απόστολος
Μελαχρινός
Σκηνοθεσία: Αλέξης Μινωτής
(Ιούνιος 1955, Φεστιβάλ Επιδαύρου - Βασιλικό Θέατρο)
«Αλίμονο, αγναν̖τεύω τον εχθρό τού γιου μου του Πολύδωρου,
που μου ‘χε στο σκάφος και στο βλέπος του ο Θρακιώτης…
Έσβησα η μαύρη κι έχασα τον κόσμο (⇒ τοŋg̊όz̥μο = τογ̖κόz̥μο)…
Τ’ όραμα
ξεδιάλυνα κι έκρινα την υπνοφαν̖τασιά μου…
Δεν μπόρεσα (⇒ δεɱbόρεσα = δεμ̖πόρεσα) να τον ξορκίσω (⇒
τοŋg̊z̥ορκίσω = τογ̖κz̥ορκίσω) τον ίσκιο με τα μαύρα τα φτερά…».
 |
| ΚΡΙΤΙΚΗ Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΒΡΑΔΥΝΗ» |
Απόσπασμα από την κριτική:
«Πρώτη φορά ως σήμερα, άκουσα και κατάλαβα τα πάν̖τα, από την πρώτη ως την τελευταία λέξη. Το κέρδος είναι μέγιστο, γιατί έτσι προεβλήθη εναργώς το κυριότατο στοιχείο της τραγωδίας -ο Λόγος- για να μεταδώσει το δέος στους δεκαπέν̖τε χιλιάδες ανθρώπους που είχαν κατακλύσει το θέατρο της Επιδαύρου.
Η Κατίνα Παξινού στο ρόλο της Εκάβης απέδειξε ακόμα μια φορά ότι είναι πολύ μεγάλη ηθοποιός. Της είμαι ευγνώμων για τη συγ̖κλονιστική συγ̖κίνηση που μου χάρισε. Για αν̖τιχάρισμα, ας μου επιτρέψει να της φιλήσω το χέρι». (Μ. Καραγάτσης)
«Η Κατίνα Παξινού είναι η ηθοποιός της ψυχής. Ενσάρκωνε τους χαρακτήρες που υποδύον̖ταν από τα βάθη τού είναι της. Δεν υποκρίνον̖ταν, δεν έκανε εξωτερικές μιμήσεις, έπλαθε ολοζών̖τανες ποιητικές μορφές. Με την ίδια όψη, με την ίδια φωνή, με την ίδια ψυχικότητα, με παράφορη πάν̖τα πλαστουργική δύναμη μετουσίωνε τα θεατρικά πρόσωπα, συγχωνεύον̖τάς τα με τη δική της πρωτεϊκή φύση». (Αλέξης Μινωτής)
ΔΙ'ΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:
Όπου: ` τα ευ̖φωνικά [ŋ] ή [ɱ] πριν από τα δίψηφα σύμφωνα.
' η προφορά των φθόγ̖γων χωριστά, χωρίς συνίζηση.
o η άτονη φώνηση του [ζ].
Άρης Βαφιάς, MA RCSSD
Καθ. Αγωγής Προφ. Λόγου & Φωνής