ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ - ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ - ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑN̖TΙΝΟΥ - ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ - ΔΟΥΚΑΣ - ΠΛΑΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ - ΡΩΗΣ
(Στιχομυθία από την ταινία: ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΡΥΟ)
Χριστοφορίδης: Τα λέω καλά,
κύριε Αγ̖γέλου;
Πλατής: Πάν̖τως πρέπει να ξέρετε ότι, όχι γιατί ‘ναι γιος μου, ο Λάκης είναι λαμ̖πρό παιδί! Όλοι τον αγαπούν. Κι οι συνάδελφοί του στην τράπεζα (⇒ στην̖τράπεζα) κι ο Διיευθυν̖τής… Όλοι, όλοι!
Α, είναι ήσυχος, σεμνός! Κι όχι τώρα που μεγάλωσε, από μικρός!
Ηλιόπουλος: Έλα πατέρα
τώρα, τι ενδιיαφέρουν αυτά…
Χριστοφορίδης: Νικολαΐδη, τι
Νικολαΐδη;!... Αγ̖γέλου, θέλετε να πείτε!…
Ηλιόπουλος: Ε, ξέρετε ο
πατέρας μου… λέγεται Αγ̖γέλου από τον πρώτο (⇒ τομ̖πρώτο) του γάμο. Μετά ξαναπαν̖τρεύτηκε
και…
Κωνσταν̖τίνου: Ναι αλλά ο άν̖τρας δεν αλλάζει όνομα, ε;!...
(Στιχομυθίες από την ταινία: ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΑΙΕΙ)
Χριστοφορίδης: Ο κύριος Διיευθυν̖τής σάς αναφέρει διיαρκώς σαν παράδειγμα (⇒ σαμ̖παράδειγμα) προς μίμηση.
Ηλιόπουλος: Καλοσύνη του.
Βλαχοπούλου: Δε μου λες
χρυσέ μου, την Ελληνική δεν τη (⇒ δεν̖τη) συνηθίζετε εδώ
πέρα;
Ρώης: Α, είστε
Ελληνίς;
Βλαχοπούλου: Ε, τι θες να
‘μαι; Κογ̖κολέζα θα ‘μαι;…
Ρώης: Με συγχωρείτε αλλά το ξενοδοχείο μας έχει διיεθνή πελατεία. Με ρωτήσατε κάτι για τον κύριο (⇒ τογ̖κύριο) Εξαρχόπουλο, αν δεν κάνω (⇒ δεγ̖κάνω) λάθος.
Βλαχοπούλου: Είναι μεγάλη ανάγ̖κη, θέλω να τόνε δω οπωσδήποτε. Σε παρακαλώ πάρα πολύ χρυσέ μου, μην το (⇒ μην̖το) ξεχάσεις, ε!;...
Γιατί εγώ έχω να τον δω χρόνια!... Από τότε που φύγαμε απ’ το σπίτι, που πέθανε ο πατέρας του ― Τέλος πάν̖των. A, δε μου λες κάτι... Πώς είναι; Όμορφος... όμορφος;…
Ρώης: Συμ̖παθής.
(Στιχομυθία από την ταινία: ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΡΥΟ)
Δούκας: Kαι ούτε παρέες, ούτε γλέν̖τια, ούτε σούρτα φέρτα με νεαρούς!… Και προπαν̖τός, όπου πήγαινε, πάν̖τα παρέα κι ο αδερφός της. Δηλαδή, ε… κανέναν κινηματογράφο (⇒ κανέναννκινηματογράφο)1, κανένα ζαχαροπλαστείο, καμιά εκδρομούλα… Αυτά ―.
Ηλιόπουλος: Άντε2 εγώ να πηγαίνω, εγώ... Πέστε τα σεις…
Γαρμπή: Που πας Λάκη, παιδί μου; Κάθισε, σε παρακαλώ!
Ηλιόπουλος: Δεν μπορώ (⇒ δεμ̖πορώ), έχω…
Γαρμπή: Μα κάθισε παιδάκι μου, κάθισε!...
Δούκας: Η Ρένα μας δεν είχε φλερτ και αηδίες, σαν κάτι (⇒ σαγ̖κάτι) σουρλουλούδες της σημερινής εποχής. Η Ρένα έναν άν̖τρα μονάχα θ’ αγαπήσει. Αυτόν που θα παν̖τρευτεί!
1Παρατείνον̖τας την εκφορά του τελικού [ν], όταν ο τρόπος έκφρασης (δηλ. η συνθήκη) το υπαγορεύει, ή συγ̖κόπτον̖τας -έστω και στιγμιαία- τη ροή του λόγου, δεν μπορεί να προκύψει φωνολογική μετατροπή.
2Εν̖τάσσεται στις εξαιρέσεις, γι’ αυτό το δίψηφο σύμφωνο προφέρεται ατόφιο.
(Στιχομυθία από την ταινία: ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ)
Νικολαΐδης: Α, με κατέστρεψες χρυσό μου! Πώς περπατάς έτσι σαν τσολιάς (⇒ σατ̖ζολιάς) της ανακτορικής φρουράς. Δεν μπορείς (⇒ δεμ̖πορείς) να περπατήσεις λίγο πιο γυναικεία;
Θες να σου δείξω εγώ;
Βουγιουκλάκη: Εσύ;!... Μα
εσύ ‘σαι άν̖τρας μωρέ.
Ηλιόπουλος: Ναι, άν̖τρας είναι, αλλά δεν είναι πια κι απ’ τους πολύ φανατικούς… Έτσι, κύριε Ρομπέρ*;...
* Το δίψηφο σύμφωνο αποδίδεται ατόφια, αφού η ρίζα τής λέξης το επιβάλλει (γαλλ. Robert, εξού και Ροβέρτος).
ΔΙ'ΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:
Όπου: ` τα ευ̖φωνικά [ŋ] ή [ɱ] πριν από τα δίψηφα σύμφωνα.
' η προφορά των φθόγ̖γων χωριστά, χωρίς συνίζηση.