ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΑΞΙΑ, ΣΤΗΝ ΑΣΧΗΜΙΑ
ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ
Είναι πασιφανές ότι η κρίση στις μέρες μας είναι, πρώτιστα,
πολιτισμική.
Όμως, το πλέον παράδοξο και ταυτόχρονα αυτοκαταστροφικό
είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα στην οποία γεννήθηκε το Θέατρο και ο
Πολιτισμός!
Λες και έχουμε τόσα πολλά να προβάλλουμε στη σύγχρονη Ελλάδα, οπότε αυτό
περισσεύει…
Η Πολιτεία, δυστυχώς, εδώ και πάρα πολύν καιρό έπαψε να
ενδιיαφέρεται για τη Γλώσσα, τις Τέχνες και τον Πολιτισμό.
Όλα απλώς γίνον̂ται για το «φαίνεσθαι».
Ό,τι συμβαίνει με τις Τέχνες, η ίδια υποκρισία λαμβάνει μέρος κάθε χρόνο, στις 9 Φεβρουαρίου, με τον Εορτασμό της Παγ̂κόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας· την οποία, όχι μόνο, ως όφειλε, δε διיαφύλαξε και δεν καλλιέργησε, αλλά παρά τις κατά καιρούς συστάσεις και επισημάνσεις, προκλητικά αγνόησε και παραμέλησε.
Φτάσαμε στο σημείο οι νέοι, σήμερα, να αρθρώνουν καλύτερα μία λέξη στα αγ̂γλικά απ’ ό,τι στα ελληνικά!
Σε ό,τι αφορά τον Προφορικό Λόγο, αν̂τί να μεριμνήσει για την έν̂ταξη της Ορθοφωνίας στις Παιδαγωγικές Σχολές και στα Σχολεία, αδιיαφόρησε πλήρως για τη σημαν̂τικότητά της, με συνέπεια, το 2011, να «επινοηθεί» μία νέα Σχολική Γραμματική, η οποία, όχι απλώς ακυρώνει όλες τις προηγούμενες μελέτες και τα συγ̂γράμματα σπουδαίων πνευματικών ανθρώπων, που αναφέρον̂ται στις ευ̂φωνικές συνηχήσεις και, εν γένει, στους Κανόνες Προφοράς της Κοινής Νεοελληνικής, αλλά επισημοποιεί το λάθος, διδάσκον̂τας πλέον στις νέες γενιές την κακοφωνία και τον ψευδισμό!
ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ |
Το ίδιο ακριβώς έπραξε και με τις Δραματικές Σχολές, όταν,
ήδη από το 2003 τις απαξίωσε, αφήνον̂τάς τες αδιיαβάθμητες, στο έλεος του Θεού.
Τις Δραματικές Σχολές, οι οποίες αποτελούν τον κύριο
τροφοδότη του Θεάτρου και του Πολιτισμού μας και στις οποίες η Ορθοφωνία διיασώζεται
ως μάθημα και έτσι διδάσκεται ακόμη στην Εκπαίδευση.
Την Αγωγή του Προφορικού Λόγου και της Φωνής, η παρακολούθηση της οποίας θεωρείται σημαν̂τική και υποχρεωτική, καθόλη τη διיάρκεια φοίτησης σε μία Δραματική Σχολή· (επισημαίνω ότι στη Σχολή στην οποία διδάσκω, λόγω της σπουδαιότητάς της στην εκπαίδευση του ηθοποιού, γίνον̂ται οι διπλάσιες ώρες από αυτές που ορίζει το ΥΠΠΟΑ) όταν στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, σύμφωνα με την εγ̂κύκλιο των σπουδών του, αρκεί η παρακολούθηση δύο (2) κύκλων μαθημάτων της για να γίνει κάποιος ηθοποιός (ή για να διδάξει την Υποκριτική)· και μάλιστα με δίπλωμα Ανώτατης Εκπαίδευσης, δηλαδή με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη μετέπειτα εργασιακή του σχέση, μισθοδοσία ή πρόσληψη στο Δημόσιο.
Ειρήσθω εν παρόδω, θα ήταν άκρως διיαφωτιστικό να διיευκρινιστεί
πόσες ώρες διδάσκεται η Ορθοφωνία στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, με ποια συχνότητα,
σε ποιο ή σε ποια εξάμηνα/έτη σπουδών και από ποιον, γιατί στην ιστοσελίδα της
Σχολής δεν αναφέρεται καν το όνομα του διδάσκον̂τος ή της διδάσκουσας το
μάθημα.
Σήμερα, μετά από 60 χρόνια, συζητούμε ακόμη για το αν και πότε θα δημιουργήσουμε μία Ακαδημία Θεάτρου, όταν στη χώρα του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή θα έπρεπε να λειτουργούν ήδη, όχι μία αλλά τρεις (3)· εκ των οποίων η πρώτη να ασχολείται αποκλειστικά με τη μελέτη και τη διδασκαλία του Αρχαίου Δράματος και των παραστάσεών του στο φυσικό του χώρο.
Να «στρατολογεί» και να προετοιμάζει ηθοποιούς ταγμένους να υπηρετήσουν αυτό κυρίως το είδος θεάτρου, με τη λειτουργία της να αποτελεί εκπαιδευτικό σημείο αναφοράς σε ολόκληρο τον κόσμο!
Σε λίγες ημέρες, εφόσον τελικά παραιτηθούν οι συνάδελφοι-καθηγητές, θα πάψει να υφίσταται η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Πρωτόγνωρο και συνάμα πολύ λυπηρό για τη χώρα μας, την
ιστορία του Εθνικού μας Θεάτρου και τον Πολιτισμό μας!
Πόσο μάλλον, αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό συμβαίνει σε μία χώρα με ελεύθερη και δημοκρατική διיακυβέρνηση και όχι υπό συνθήκες ανωτέρας βίας.
Είθε, έστω την ύστατη στιγμή, να πρυτανεύσει η λογική και η Πολιτεία να πράξει τα δέον̂τα για το Θέατρο, τη Γλώσσα και τον Πολιτισμό μας, πριν γίνουμε περίγελως διיεθνώς!
Υ.Γ.:
Αυτή την κρίσιμη ώρα για το Θέατρο και τον Πολιτισμό μας, για τους Σπουδαστές των Δραματικών Σχολών και το δίκαιο αγώνα τους, πού είναι οι άνθρωποι του πνεύματος; Γιατί δεν τοποθετούν̂ται επί του φλέγον̂τος ζητήματος;
ΔΙ'ΕΥΚΡΙΝΙΣH:
Όπου: ˆ το ευ̂φωνικό [ŋ] ή [ɱ] πριν από το δίψηφο σύμφωνο.
י η εκφορά των φθόγ̂γων χωριστά, χωρίς συνίζηση.