Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ - ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΦΩΝΙΑ

Παραθέτω αποσπάσματα από τη ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΤΡΙΑ'ΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ (ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΟΕΣΒ - 1941), για τις ευ'φωνικές συνηχήσεις και την Προφορά της Κοινής Νεοελληνικής Γλώσσας.

Μέχρις εδώ η αναπροσαρμογή της δε δι΄αφοροποιείται 
από την αρχική τοποθέτηση.

Ωστόσο, στο συλλαβισμό παύει η απαραίτητη δι΄άκριση μεταξύ της άρρινης και της έρρινης προφοράς, με συνέπεια -με την πάροδο του χρόνου- να ενισχύεται η πρώτη και να αδυνατεί η δεύτερη, δηλ. η ορθή προφορά.

Και ενώ ο προφορικός λόγος έχει πρωταρχική σημασία και ο γραπτός περιστασιακή, στην τρέχουσα έκδοση αναφέρεται ο κανόνας του τελικού -ν

 

και παραλείπεται το σημα'ντικότερο: ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό - βλ. εκτενή αναφορά:

Ο παραμελημένος προφορικός λόγος - Το ευ'φωνικό [Ν] μας τιμωρεί

όπως αγνοείται και η σχετική Εισήγηση του Τρια'νταφυλλίδη

που -σύμφωνα με την παραπάνω μαρτυρία- θεωρούσε δεδομένες τις ευ'φωνικές συνηχήσεις στην Κοινή Νεοελληνική και απλώς αναφερόταν στις εξαιρέσεις.

Μεταξύ άλλων, γίνεται λόγος και για άλλον κανόνα προφοράς, ο οποίος δεν περιλαμβάνεται σε καμία σχολική γραμματική

και για την προφορά του συ'μπλέγματος [μπτ], απόδοση η οποία στη νεότερη έκδοση α'ντικρούεται. 

*Στο σημείο αυτό δι΄αχωρίζουμε τη θέση μας σε ό,τι αφορά την προφορά του [ευφ], όταν ακολουθεί φωνήεν (περιπτ.: ευ'φορία, ευ'φωνία, ευ'φά'νταστος κ.λπ.), από αυτήν της Γραμματικής του Τρια'νταφυλλίδη.

Και φτάνουμε πλέον στη Σχολική Γραμματική της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού του 2011, των κ.κ. Φιλιππάκη-Warburton, Γεωργι΄αφέ'ντη, Κοτζόγλου, Λουκά, που α'ντικαθιστά τη Γραμματική Τρια'νταφυλλίδη, και στην οποία μετά λύπης μου και οργής δι΄απιστώνω πως παραβιάζεται κατάφωρα ο κανόνας των ρινικών συ'μπλεγμάτων, δηλ. των ευ'φωνικών συνηχήσεων, και τα δίψηφα σύμφωνα διδάσκο'νται να προφέρο'νται όπως γράφο'νται: ατόφια!

Συσχετίζο'ντας λοιπόν τον κανόνα του τελικού -ν με όλα τα παραπάνω, θέτω το εξής ερώτημα: 

όταν μία από τις αναφερθείσες λέξεις συνεκφωνείται με λέξη που αρχίζει από συ'γκοπτόμενο ή δίψηφο σύμφωνο, πώς προφέρουμε; 

Όπως μας λέει η νέα γραμματική ότι εκφέρο'νται η α'γκαλιά και το φε'γγάρι;

Τελείται γλωσσικό, εκπαιδευτικό και πολιτισμικό έ'γκλημα!

Οι ήχοι που κυρίως από άγνοια ή αμέλεια παραλείπο'νται, κατέχουν θέση κανονικών φθό'γγων, όπως λ.χ. το [γ] πριν από το [ξ] ή το [χ]. 

Απλώς δεν υπάρχουν στο αλφάβητό μας τα ανάλογα γράμματα για να αποσαφηνίσουν τα έρρινα από τα άρρινα συ'μπλέγματα και να τους αποδώσουν.

π.χ. η περίπτωση των λέξεων ά'γγελος, σύμβολο και Α'ντρέας στα α'γγλικά. 

Δε γράφο'νται agel, sybol και Adrew· ούτε φυσικά προφέρο'νται έτσι. 

Ούτε εμείς λέμε σύβολο ή το ενδέκατος → εδέκατος, ώστε να μπορούμε να πούμε έντεκα. 

Πώς λοιπόν προφέρουμε άγγελος και Αντρέας, όταν μάλιστα πρόκειται για δάνεια της Ελληνικής;

Και τις Σύ'νταγμα ή ε'μπόριο τις προφέρουν Syntagma και emporio, μετά την α'ντιστοίχιση του ελληνικού αλφαβήτου στο λατινικό. 

Αν λόγου χάρη ήταν Σύνδαγμα - εμβόριο, Syndagma και emborio θα έγραφαν και θα έλεγαν.

Η αγνόηση ή η παράλειψη των [μ] και [ν], δεν έχει μόνο ευ'φωνικό κόστος αλλά και ετυμολογικό-σημασιολογικό. 

Εάν θέλουμε να κατανοήσουμε και να μάθουμε καλύτερα τη γλώσσα μας, πρέπει πάνω απ΄ όλα να μάθουμε να την προφέρουμε σωστά. 

Καμία γλώσσα δε φτώχυνε προσθέτο'ντας δύο σύμβολα (ή τρία γράμματα) στο αλφάβητό της. 

Τουνα'ντίον θα έλεγα.

Αποσαφηνίστε την προφορά της Κοινής Νεοελληνικής, πριν τελικά η γλώσσα μας καταστραφεί.

Άρης Βαφιάς, MA RCSSD

Καθ. Αγωγής Προφ. Λόγου & Φωνής

Η Εισήγησή μου για τη χρήση του Τονικού Συστήματος Αποσαφήνισης της Προφοράς (ΤΣΑΠ)

Σύνοψη του Τονικού Συστήματος Αποσαφήνισης της Προφοράς