Παραθέτω αποσπάσματα από τη ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΤΡΙΑ'ΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ (ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΟΕΣΒ - 1941), για τις ευ'φωνικές συνηχήσεις και την Προφορά της Κοινής Νεοελληνικής Γλώσσας.
Μέχρις εδώ η αναπροσαρμογή της δε δι΄αφοροποιείται
από την αρχική τοποθέτηση.
που -σύμφωνα με την παραπάνω μαρτυρία- θεωρούσε δεδομένες τις ευ'φωνικές συνηχήσεις στην Κοινή Νεοελληνική και απλώς αναφερόταν στις εξαιρέσεις.
Και φτάνουμε πλέον στη Σχολική Γραμματική της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού του 2011, των κ.κ. Φιλιππάκη-Warburton, Γεωργι΄αφέ'ντη, Κοτζόγλου, Λουκά, που α'ντικαθιστά τη Γραμματική Τρια'νταφυλλίδη, και στην οποία μετά λύπης μου και οργής δι΄απιστώνω πως παραβιάζεται κατάφωρα ο κανόνας των ρινικών συ'μπλεγμάτων, δηλ. των ευ'φωνικών συνηχήσεων, και τα δίψηφα σύμφωνα διδάσκο'νται να προφέρο'νται όπως γράφο'νται: ατόφια!
π.χ. η περίπτωση των λέξεων ά'γγελος, σύμβολο και Α'ντρέας στα α'γγλικά.
Δε γράφο'νται agel, sybol και Adrew· ούτε φυσικά προφέρο'νται έτσι.
Ούτε εμείς λέμε σύβολο ή το ενδέκατος → εδέκατος, ώστε να μπορούμε να πούμε έντεκα.
Πώς
λοιπόν προφέρουμε άγγελος και Αντρέας, όταν μάλιστα πρόκειται για δάνεια της
Ελληνικής;
Και τις Σύ'νταγμα ή ε'μπόριο τις προφέρουν Syntagma και emporio, μετά την α'ντιστοίχιση του ελληνικού αλφαβήτου στο λατινικό.
Αν λόγου χάρη ήταν Σύνδαγμα
- εμβόριο, Syndagma και emborio θα έγραφαν και θα έλεγαν.
Η αγνόηση ή η παράλειψη των [μ] και [ν], δεν έχει μόνο ευ'φωνικό κόστος αλλά και ετυμολογικό-σημασιολογικό.
Εάν θέλουμε να κατανοήσουμε και να μάθουμε καλύτερα τη γλώσσα μας, πρέπει πάνω απ΄ όλα να μάθουμε να την προφέρουμε σωστά.
Καμία γλώσσα δε φτώχυνε προσθέτο'ντας δύο σύμβολα (ή τρία γράμματα) στο αλφάβητό της.
Τουνα'ντίον θα έλεγα.
Αποσαφηνίστε την προφορά της Κοινής Νεοελληνικής, πριν τελικά η γλώσσα μας καταστραφεί.
Η Εισήγησή μου για τη χρήση του Τονικού Συστήματος Αποσαφήνισης της Προφοράς (ΤΣΑΠ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου