Ένρινον είναι και το [γ], όταν ευρίσκεται προ των ουρανικών [κ], [γ], [χ] ή προ του [ξ]: άγκυρα, αγγείον, άγχω, άγξω (Αχιλλέας Τζάρτζανος) ▪ Συλλογιστείτε πώς προφέρεται το πρώτο [γ] στις λόγιες <παγγερμανισμός>, <παγγνωσία> ή <συγγνωστός>, στις οποίες, κατ’ εξαίρεση, δεν έχουμε τροπή του δεύτερου συμφώνου ▪ Αρκετές φορές, τα [μπ] και [ντ] μέσα στη λέξη είναι οι άλλες μορφές των [μβ] και [νδ]: κόμβος → κόμ̂πος, ένδεκα → έν̂τεκα ▪ Αυτό που ουσιיαστικά τρέπεται είναι το δεύτερο σύμφωνο ▪ Όταν γράφω και τα δίψηφα [γγ/γκ], [μπ], [ντ] αφορούν δύο φθόγ̂γους, προσθέτω ένα διיακριτικό ώστε να αναγνωρίζουν απαξάπαν̂τες πώς προφέρον̂ται ▪ Εάν δε γίνει η αναγ̂καία γραπτή διיάκριση ανάμεσα στα έρρινα και τα άρρινα δίψηφα, σε λίγον καιρό θα αναφερόμαστε στην αλλοίωση και τον ψευδισμό της Κοινής Νεοελληνικής (κόμπος [b] ⇔ κόβος, έντεκα [d] ⇔ έδεκα, άγγελος [g] ⇔ agel ≠ angel < άγ̂γελος)

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

ΥΣΤΑΤΟ ΧΑΙΡΕ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟ




Τίτλος τραγουδιού: Όλα δικά σου

Άλμπουμ: Πουλόπουλος - 3 (1968)

Συνθέτης: Πλέσσας Μίμης

Στιχουργός: Παπαδόπουλος Λευτέρης


Νύσταξες άστρο μου, φεγ̖γάρι μου

στην αγ̖καλιά μου αποκοιμήσου.

Ξύπνησες ήλιε, αποβροχάρη μου

πάρε το γέλιο μου και πλύσου.

 

Όλα δικά σου μάτια μου

κι ο πόνος σου δικός μου (→ δικόμου).

Είδαν πολλά τα μάτια μου

στις γειτονιές (→ στιγειτονιές) του κόσμου (κόμου).

 

Δίψασες λεύκα μου, κουράστηκες

ρίξε τις ρίζες (→ τιρίζες) σου σε μένα.

Ήρθε βοριάς και ξεμαλλιάστηκες

πάρ’ την καρδούλα ( τηγ̖καρδούλα) μου για χτένα.

 

Όλα δικά σου μάτια μου

κι ο πόνος σου δικός μου (→ δικόμου).

Είδαν πολλά τα μάτια μου

στις γειτονιές (→ στιγειτονιέςτου κόσμου (κόμου).



Τίτλος τραγουδιού: Έπεφτε βαθιά σιיωπή

Άλμπουμ: Ο Δρόμος (1969)

Συνθέτης: Πλέσσας Μίμης

Στιχουργός: Παπαδόπουλος Λευτέρης

                                                              

Έπεφτε βαθιά σιωπή*

στο παλιό μας δάσο 

“τρέξε να σε πιάσω”

μου ‘χες πρωτοπεί.

Κι όταν έτριζ’ η βροχή

στα πεσμένα (→ πεμένα) φύλλα

πόση ανατριχίλα

μέσα στην ψυχή (→ στημ̖πυχή).

 

Κίτρινο, πικρό κρασί

κίτρινο φεγ̖γάρι

φεύγαν οι φαν̖τάροι

έφευγες και συ.

Κι ‘χες μέσα στην ματιά

ένα σκούρο θάμ̖πος

ένα σκούρο…σάμ̖πως

να ‘πεφτ η νυχτιά.

 

Κάποια κόκκινη πληγή

που δε λέει να κλείσει

το μικρό ξωκλήσι

δίπλα στην πηγή ( στημ̖πηγή).

Και μια κίτρινη σιγή

στο παλιό μας δάσο 

πώς να σε ξεχάσω

που σε πήρ η γη.

* Στη λέξη σιיωπή δε συνηχείται το [χ], αφού η δίφθογ̖γος δε συνιζάνεται. 



Μαζί σου ζήσαμε τα πιο τρυφερά, τα πιο αγνά μας χρόνια. Μεγαλώσαμε, ερωτευθήκαμε, μελαγχολήσαμε, κλάψαμε, διיασκεδάσαμε... νοσταλγήσαμε τη χαμένη μας αθωότητα.

Μπορεί να έπεσε ένα σκούρο θάμ̖πος... μια βαθιά σιיωπή μες στην ψυχή, όμως η φωνή σου και τα τραγούδια σου θα μείνουν ανεξίτηλα στην καρδιά μας και θα μεγαλώσουν αρκετές γενιές ακόμη.

Το ευχαριστώ είναι λίγο για όσα με το τραγούδισμά σου μου πρόσφερες.

-Συγγνώμη που δεν πρόλαβα πιο νωρίς να γράψω κάτι για σένα... 

Α.Β.


ΔΙ'ΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:

Όπου:   `   τα ευ̖φωνικά [ŋ] ή [ɱ] πριν από τα δίψηφα σύμφωνα.

             '    η προφορά των φθόγ̖γων χωριστά, χωρίς συνίζηση.

            o    η άτονη φώνηση του [ζ].

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου