Ένρινον είναι και το [γ], όταν ευρίσκεται προ των ουρανικών [κ], [γ], [χ] ή προ του [ξ]: άγκυρα, αγγείον, άγχω, άγξω (Αχιλλέας Τζάρτζανος) ▪ Συλλογιστείτε πώς προφέρεται το πρώτο [γ] στις λόγιες <παγγερμανισμός>, <παγγνωσία> ή <συγγνωστός>, στις οποίες, κατ’ εξαίρεση, δεν έχουμε τροπή του δεύτερου συμφώνου ▪ Αρκετές φορές, τα [μπ] και [ντ] μέσα στη λέξη είναι οι άλλες μορφές των [μβ] και [νδ]: κόμβος → κόμ̂πος, ένδεκα → έν̂τεκα ▪ Αυτό που ουσιיαστικά τρέπεται είναι το δεύτερο σύμφωνο ▪ Όταν γράφω και τα δίψηφα [γγ/γκ], [μπ], [ντ] αφορούν δύο φθόγ̂γους, προσθέτω ένα διיακριτικό ώστε να αναγνωρίζουν απαξάπαν̂τες πώς προφέρον̂ται ▪ Εάν δε γίνει η αναγ̂καία γραπτή διיάκριση ανάμεσα στα έρρινα και τα άρρινα δίψηφα, σε λίγον καιρό θα αναφερόμαστε στην αλλοίωση και τον ψευδισμό της Κοινής Νεοελληνικής (κόμπος [b] ⇔ κόβος, έντεκα [d] ⇔ έδεκα, άγγελος [g] ⇔ agel ≠ angel < άγ̂γελος)

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

ΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΠΡΟΦΕΡΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ

 


Μένος Φιλήν̖τας 1870-1934


Η ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΡΡΙΝΩΝ ΔΙΨΗΦΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ 
Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΥ̖ΦΩΝΙΚΩΝ ΣΥΝΗΧΗΣΕΩΝ 


Αποσπάσματα από τη «Γραμματική της Ρωμαίικης Γλώσσας», που συνέγραψε ο Μένος Φιλήν̖τας και εκδόθηκε το 1907


μυτόφωνα ή μυτόπνοα = τα έρρινα σύμφωνα, με το [γ] στην προκειμένη περίπτωση να είναι έρρινο, δηλ. να αν̖τιστοιχεί στο μαλακοϋπερωικό [ν] (αλλιώς άγμα [ŋ]).

π.χ.: αγκαλιά = αŋgαλιά (ή αγ̖καλιάσύμφωνα με την εισήγησή μου για το τι πρέπει να ισχύσει στο γραπτό λόγο για την αποσαφήνιση της προφοράς ανάμεσα στα έρρινα και τα άρρινα δίψηφα σύμφωνα), αμπέλι = αɱbέλι (δηλ. αμ̖πέλι), αντίλαλος = αŋdίλαλος (δηλ. αν̖τίλαλος), κομπανία = κοɱpανία (δηλ. κομיπανία), αντίκα = αŋtίκα (δηλ. ανיτίκα) κ.ο.κ.


δηλ.: αγκωνή ( αŋgωνή) = αγ̖κωνή
άγγελος ( άŋgελος) = άγ̖γελος κ.ο.κ.


π.χ.: τον μπαλωματή τον Πέτρο (στη ροή του λόγου, εφόσον δε μεσολαβεί παύση) τοɱbαλωματή τοɱb̥έτρο (όπου ο : η άτονη φώνηση του δίψηφου συμφώνου ή του [ζ], βλ. παρακάτω) = τομ̖παλωματή τομ̖πέτρο
σαν γκόλφι τον κρατώ σαŋgόλφι τοŋg̊ρατώ = σαγ̖κόλφι τογ̖κρατώ
τον τσίρο τοŋd̥z̥ίρο = τοντζίρο
των τζαμιών  τωŋdzαμιών = τωντζαμιών 
τον τιμώ ⇒ τοŋd̥ιμώ = τον̖τιμώ
των ντοκτορά ⇒ τωŋdοκτορά = των̖τοκτορά κ.ο.κ.

 
Εννοείται πως και σε αυτή την περίπτωση προφέρον̖ται τα ευ̖φωνικά [ν], [μ]:

δεν ξέρω δεŋz̥έρω = δεγ̖κζέρω
αν ψάλω αɱz̥άλω = αμ̖πζάλω


- Αξιότιμη Υπουργέ Παιδείας και Θρησκευμάτων
κυρία Ν. Κεραμέως.

Διδάσκον̖ται αυτά τα πράγματα στα Σχολεία;
Τα παιδιά γνωρίζουν, και εάν ναι, γιατί δεν προφέρουν ορθά;
Θα κάνετε κάτι προκειμένου να μάθουν να προφέρουν σωστά τη γλώσσα μας;


«...έχω όμως κι αντισηπτικό
ν̖τί του ορθού αν̖τισηπτικό)
μες στην̖τάξη () να ‘μαι καθαρός
κρατώντας πάνταν̖τί των ορθών κρατών̖τας πάν̖τα) απόσταση
στόμα και μυτούλα να κρύβον̖ται () καλά...».

- Καλή σχολική χρονιά, με περισσότερο ενδιיαφέρον και αγάπη για τη γλώσσα!



Άρης Βαφιάς, MA RCSSD
Καθ. Αγωγής Προφ. Λόγου & Φωνής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου