Η πλήρης αξι΄οποίηση του τόνου (') και της αποστρόφου (΄) στο γραπτό λόγο, μπορεί να προσδι΄ορίσει την ορθή προφορά οποιασδήποτε λέξης, χωρίς να θίγεται η ιστορική ορθογραφία της γλώσσας μας.
π.χ.: οι
λέξεις αξι΄οποίηση, προσδι΄ορίσει, στις οποίες μόλις αναφέρθηκα, ή άδει΄α (συναίνεση, δικαίωμα)
σε
α'ντιπαραβολή με τις ναξιώτικα, διαβάζω, άδεια [κεν(-ή, -α)], που δε
χρησιμοποιώ την απόστροφο, αφού προφέρω ναξχιώτικα, δγιαβάζω, άδγεια.
Ή πάλι η λέξη προσδι΄ορίσει, στην οποία προφέρω το [σ] άτονο [ζ]
σε σχέση με τις μπέισ΄μπολ,
φέισ΄μπουκ, όπου το [σ] δι΄ατηρείται.
Οι λέξεις
α'γγίζω, α'γκάθι, ε'μπόριο, βε'ντέτα (εκδίκηση), στις οποίες χρησιμοποιώ τον
τόνο και γι΄αυτό προφέρω τις ευ'φωνικές συνηχήσεις
σε
α'ντιπαραβολή με τις παγ΄γνωσία, καμ΄πάνια, ίν΄τερνετ, που χρησιμοποιώ την
απόστροφο
ή με τις
τσουγκράνα, έμπλεξα, βεντέτα (δι΄ασημότητα), στις οποίες δε χρησιμοποιώ
τονικό σημάδι, αφού τα δίψηφα σύμφωνα προφέρο'νται ατόφια.
Οι λέξεις
μπα'μπού (άκλιτη) ή συνα'ντιού'νται (< συνα'ντώ)
σε α'ντιπαραβολή με τις μπουμπούκι ή μπομπονιέρα (κανόνας συλλαβικής επανάληψης)
ή οι: εκ΄κωφα'ντικός, πά'λλευκος, πα'μμέγιστος, ευ'φορία (ψυχική ευεξία, γονιμότητα), περιπτώσεις στις οποίες προφέρω τα όμοια σύμφωνα
με τις έκκληση, συλλαλητήριο, συμμετρία, στις οποίες προφέρω μόνο το ένα, εφορία (δημόσια οικονομική υπηρεσία) ή εφορεία (εποπτεύουσα αρχή) κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου